του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Είδα τον παλιό θεό του πολέμου να στέκει μέσα σ’ ένα βάλτο
ανάμεσα σε μια χαράδρα κι ένα βράχινο τοίχο .
Βρωμούσε τζάμπα μπίρα και φορμόλη
και σ’ εφήβους έδειχνε τ’ αρχίδια του ,
γιατί τον είχαν ξανανιώσει κάποιοι προφεσόροι.
Διακήρυχνε με τη βραχνή φωνή του λύκου τον έρωτά του για καθετί νεαρό .
Δίπλα του στεκόταν μια έγκυος γυναίκα κι έτρεμε .
Κι αδιάντροπα συνέχιζε το κήρυγμά του ,
όπου τον εαυτό του παρουσίαζε σαν τον μεγάλο άνθρωπο της τάξης .
Και περιέγραφε το πως παντού έβαζε στους αχυρώνες τάξη αδειάζοντάς τους .
Η φωνή του πότε ήτανε δυνατή και πότε σιγανή, πάντα βραχνή όμως .
Με δυνατότερη φωνή μιλούσε για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν ,
και με τη σιγανότερη φωνή δίδασκε τις γυναίκες πώς να μαγειρεύουν γλάρους και κοράκια.
Την ίδια ώρα η πλάτη του ανήσυχη ήταν κι όλο πίσω γυρνούσε να κοιτάξει ,
λες και φοβόταν κάποια μαχαιριά .
Και κάθε πέντε λεπτά βεβαίωνε το κοινό του
πως θα τους πάρει πολύ λίγο από το χρόνο τους.
brahamiotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου